The emptiness is like sheets of paper stacked freely, delicate and almost invisible. When something seems valuable, we are drawn to frame it. Sometimes noise rises from this emptiness, showing how humans seek meaning in nothing, reflecting an obsession of our own making.
บางทีความวุ่นวายอาจเกิดขึ้นจากความว่างเปล่าที่ทับซ้อนกันเป็นจำนวนมากที่สะท้อนถึงความหมกมุ่นของมนุษย์ผู้ที่พยายามหาความหมายในสิ่งที่ไม่มีจนนำไปสู่ความไม่สงบที่สร้างขึ้นมาเอง
ความว่างเปล่าก็อยู่ของมันอย่างงั้น เหมือนกระดาษที่ตั้งเป็นกองอย่างอิสระ ในขณะเดียวกันกรอบเปรียบเสมือนสิ่งที่มนุษย์ให้ความสำคัญเมื่อเห็นว่าสิ่งนั้นมีคุณค่ามนุษย์มักหลงใหลที่จะเอาไปใส่กรอบ